The World Is To Much With Us

The world is too much with us; late and soon,
     Getting and spending, we lay waste our powers:
     Little we see in Nature that is ours;
     We have given our hearts away, a sordid boon!
     This Sea that bares her bosom to the moon;
     The winds that will be howling at all hours,
     And are up-gathered now like sleeping flowers;
     For this, for everything, we are out of tune,
     It moves us not.--Great God! I'd rather be
     A Pagan suckled in a creed outworn;
     So might I, standing on this pleasant lea,
     Have glimpses that would make me less forlorn;
     Have sight of Proteus rising from the sea;
     Or hear old Triton blow his wreathed horn.
 
-William wordsworth

The death of an innocent girl

The Suicide's Argument

Ere the birth of my life, if I wished it or
no

No question was asked me--it could
not be so !

If the life was the question, a thing sent
to try

And to live on be YES; what can NO
be ? to die.

NATURE'S ANSWER

Is't returned, as 'twas sent ? Is't no
worse for the wear ?

Think first, what you ARE ! Call to mind
what you WERE !

I gave you innocence, I gave you hope,

Gave health, and genius, and an ample
scope,

Return you me guilt, lethargy, despair ?

Make out the invent'ry ; inspect,
compare !

Then die--if die you dare !

    -Samuel Taylor Coleridge

Little flute

Thou hast made me endless, such is thy pleasure.

This frail vessel thou emptiest again and again, and fillest it ever with fresh life.

This little flute of a reed thou hast carried over hills and dales, and hast breathed through it melodies eternally new.

At the immortal touch of thy hands my little heart loses its limits in joy and gives birth to utterance ineffable.

Thy infinite gifts come to me only on these very small hands of mine.

Ages pass, and still thou pourest, and still there is room to fill.

  -Rabindranath Tagore(Gitanjali)

"கவிதை" பாரதியின் பார்வையில்...

"எதுகை மோனைகளுக்காகச் சொல்ல வந்த பொருளை மாற்றிச் சொல்லும் பண்டிதன் சரஸ்வதி கடாட்சத்தை இழந்து விடுவான்.
யமகம் திரிபு முதலிய சித்திரக் கட்டுக்களை விரும்பிச் சொல்லுக்குத் தக்கபடி பொருளை திரித்துக் கொண்டு போகும் கயிறு பின்னிப் புலவன் வாணியின் திருமேணியை நோகும்படி செய்கிறான்.அவசியமில்லாத அடை மொழிகள் கோப்போன் அந்த தெய்வத்தின் மீது புழுதியை சொரிகிறான்.
உலகத்தார்க்குப் பொருள் விளங்காதபடி இலக்கியஞ் செய்வோன் அந்தச் சக்தியை கரித்துணியாலே மூடுகின்றான்".

   "சுவை புதிது, பொருள் புதிது, வளம் புதிது, சொற்புதிது சோதி மிக்க நவ கவிதை எந்நாளும் அழியாத மாகவிதை"
        -மகாகவி பாரதியார்

லஞ்சம்

லஞ்சம் என்கிற ராட்சஸக் குழந்தை இரட்டை மடங்கு சத்துணவுடன் இங்கு வளர்க்கப்படுகிறது.மக்களும் அதிகாரிகளும் போட்டிப் போட்டுக் கொண்டு அதை வளர்கிறார்கள்.பாதித்தவர்கள்,பாதிக்கப்பட்டவர்கள் இருதரப்பாராலுமே பேணி வளர்க்கப்படும் அபூர்வக் குழந்தை அது.
-நா.பார்த்தசாரதி